در مصالح سنگی، شکلهای فعال سیلیس – مانند اوپال، کلسدونی و تری دیمیت – واکنشزا شده و با نام مواد معدنی در برخی موارد همراه با شن و ماسه در ترکیب بتن شرکت می کنند. هیدروکسیدهای قلیایی که از قلیاییهای موجود در سیمان یا منابع دیگر نشات می گیرند، با این سیلیس فعال، یک ژل قلیایی سیلیکاتی را تشکیل می دهند که در طول زمان با وجود رطوبت منبسط و متورم می شوند، که این، با گذشت زمان، موجب تخریب بتن می شود.

در اجرای پروژه های عمرانی، قبل از ارایه طرح اختلاط بتن، با توجه به مصالح موجود در منطقه، باید قابلیت واکنش قلیایی سنگدانه ها به وسیله آزمایشهای شیمیایی تسریع شده و تکمیلی مورد نیاز، بررسی شوند.

در این تحقیق سنگدانه ها از چند معدن در شهرهای مختلف استان آذربایجان انتخاب شده و ارزیابی برای تشخیص واکنش قلیایی سنگدانه ها برای استفاده در بتن چند پروژه صنعتی در دست اجرا، به وسیله آزمایشهای ملات منشوری تسریع شده ASTM C۱۲۶۰، آزمایش شیمیایی ASTM C۲۸۹، آزمایش درازمدت CSA A۲۳.۲ ۱۴A و آزمایش فسادپذیری دانه های سنگی از طریق تحلیل در سولفات سدیم و آزمایش شیمیایی مصالح سنگی برای تعیین میزان کل سولفات و کلر انجام شده و از نتایج آزمایشها برای ارایه راهکارهایی برای تامین دوام بتن استفاده شده است.