كانتينراسيون همچنين امكان حمل و نقل چند وجهي (تركيبي) را هم ممكن مي سازد يعني حمل كل مسير از مبدا تا مقصد با استفاده از روشهاي گوناگون حمل و نقل مانند جاده اي، ريلي، دريايي و هوايي امكان پذير است و همچنين مي توان از تركيب اين روشها استفاده كرد پيش از كانتينراسيون، كالا بايد طي مراحل تكراري كم كم در كاميون بارگيري مي شد و سپس به بندر حمل شده و دوباره به همان طريق از وسيله حامل تخليه شده و به دوباره در كشتي بارگيري مي شد اين روند يك فرآيند طاقت فرسا بود و زمان زيادي لازم داشت و لازم بود كشتي ها از 10 روز قبل در بندر حضور داشته باشند تا فرآيند تخليه و بارگيري كامل شود. با عرضه كانتينراسيون، فرستندگان شروع به چيدن كالاهايشان در كانتينرها و تحويل آنها به محوطه چيدمان كانتينرهاي بندر براي ارسال كردند. كشتي هايي كه به بندر مي رسيدند مي توانستند بسته به تعداد كانتينرهاي حمل شده توسط آنها طي يك الي دو روز اقدام به تخليه و بارگيري كانتينرها كرده و به سفر خود ادامه دهند.
مطابق با موسسه استاندارد بين المللي (ISO كه يك سازمان بين المللي است كه از نمايندگان سازمان هاي استاندارد ديگر كشورها جهت اتخاذ استانداردهاي يكسان در 23 فوريه سال 1947 بوجود آمده است) يك كانتينر حمل محموله عبارت است از : "يكي از تجهيزات حمل و نقل كه جهت تسهيل حمل كالاها بوسيله يك يا چند روش حمل و نقلي بدون بارگيري واسطه اي بكار مي رود."
كانتينرها داراي انواع و اشكال مختلفي هستند. پيشنهاد و توصيه ايزو كانتينرهايي با طول 10، 20، 30 و 40 فوت است اما رايج ترين نوع كانتينرها 20 و 40 فوتي هستند. اما در حال حاضر چند خطوط كشتيراني آغاز به استفاده از كانتينرهاي 45 فوتي كده اند عرض يك كانتينر هميشه هشت فوت( 43/2 متر) و استاندارد ارتفاع 6/8 فوت (62/2متر) و 6/9 فوت (92/2متر) است.
•منشاء كانتينراسيون
مردم فكر مي كنند كه كانتينراسيون يك اختراع جديد است البته اين چيز دور از ذهني نيست سوابقي در مورد استفاده از كانتينر در ترامواهاي انگلستان و آمريكا در حدود سال 1830 وجود دارد.
اين كانتينرها براي حمل و نقل سنگ معدن، سنگ آهك و ذغال سنگ و... استفاده مي شده است اين كانتينرها تقريبا مشابه كانتينرهاي امروزي بودند فقط آنها قدري كوچكتر و حداكثر ظرفيت آنها پنج الي 10 تن بوه است.
كانتينرهاي دريايي كه ما امروز مي بينيم در نيمه دوم 1950 ظاهر شدند اين كانتينرها زاييده‌ افكار شخصي بنام Malcolm MacLean بود كه به عنوان پدر كانتينراسيون خوانده مي شود مكلين يك راننده كاميون در كاروليناي شمالي بود كه از سال 1955 با خريد شركتPan Atlantic Steamship (شركت كشتيراني با كشتي هاي بخاري كه آن زمان وجود داشت) به عرصه كشتيراني وارد شد و آن را متحول ساخت.
مكلين ايده استفاده از كانتينرها براي حمل و نقل كالاها را سالها قبل هنگامي كه در كنار كاميونش در اسكله منتظر رسيدن نوبتش بود در حين مشاهده تخليه كالاها از كاميونها و انتقال به درون كشتي در ذهن خود پروراند. او به اين مسئله مي انديشيد كه اگر بجاي تخليه و بارگيري كاميونها اين امكان وجود داشت كه خود كاميون را با كمي تغيير و اصلاح تخليه و بارگيري كرد چقدر اين فرآيند راحتتر، سريعتر و به صرفه تر بود.
او بعد از خريد دو شركت ديگر كشتيراني شروع به انجام آزمايشاتي در مورد بكارگيري کانتينرها در كشتي هاي تانكري خود كرد . سرانجام در 26 آوريل 1956 يك تانكر كه Ideal X ناميده شد از بندرNewark در نيوجرسي به هوستون سفر كرد اين كشتي 58كانتينر در ابعاد 35 فوت را حمل مي كرد كه محموله آن مايعات بود.
بعد از موفقيت كشتي مذكور، شش كشتي حمل كالا در سال 58-1957 به Trailerships تبديل شدند. Ideal X از جرثقيل هاي مستقر در ساحل استفاده مي كردند اما اين كشتي هاي تغيير شكل داده شده به جرثقيل هايي مجهز شده بودند كه مي توانست كانتينرها را از اسكله بلند كرده و به درون "سلولها" كه بخش هاي كوچكتري از انبارهاي كشتي بود قرار دهد اين كشتي ها توانايي حمل 226 كانتينر 35 فوتي را داشتند.
در سال 1960 ، يك كشتي كالابر تغيير شکل داده شده بنام Santa Eliana متعلق به خطوط Grace، وقتي كه از نيويورك به ونزوئلا سفر كرد اولين كشتي كانتينري در تجارت بين المللي شد. در همان سال مكلين نام شركت خود را به Sealand Services Inc (اين شركت در حال حاضر جزئي از گروه مرسك است)تغيير داد.
در ساحل غربي آمريكا، Matson Navigation يك بازيگر اصلي در تجارت بين كاليفرنيا-هاوايي اقدام به مطالعه جزئيات كانتينراسيون در سال 1956 كرد و تصميم گرفت آن را انجام دهد. بنابراين در 31 آگوست 1958 يكي از كشتي هاي باري كلاس C3 ، ناوگان تجاري هاوايي از سانفرانسيسكو به هاوايي با جعبه هاي 24 فوتي روي عرشه سفر كرد.
در سال 1960، كشتي Hawaiian Citizen اولين كشتي تمام كانتينري شد در همان زمان بندر نيويورك پيش بيني نياز بالقوه در تجارت كانتينري را تشخيص داده و اقدام به ايجاد اولين پايانه انحصاري كانتينري در كنار بندر نيويورك كرد و آنرا پايانه دريايي اليزابت ناميد. مكلين موفق به تشويق ديگر شركتهاي كشتيراني جهت ورود به تجارت كانتينري شد. بزودي شركتهاي راه آهن نيز اقدام به ارائه خدمات واگن هاي مسطح جهت حمل كانتينرها بر روي واگن هاي بي لبه كردند.